۱۹۳ سال پیش در چنین روزی یعنی ۱۳ اکتبر سال ۱۸۲۱ رودولف فیرخو پزشک و دانشمند بزرگ آلمانی در امپراتوری پروس دیده به جهان گشود. رودولف پزشکی و شیمی را در شهر برلین و در آکادمی نظامی پروس در خلال سال‌های ۱۸۳۹ تا ۱۸۴۳ گذراند. زمانی که تحصیلاتش را به پایان رساند به بیمارستان چاریتی در برلین رفت تا به عنوان دستیار در کنار یوهانس پیتر مولر پزشک  معروف آن زمان مشغول به کار شود و توانست زیر نظر او تجربیات ارزشمندی را کسب کند.

رودولف علاقه‌ی زیادی به انجام آزمایش‌های علمی و بررسی تجربی آناتومی بدن حیوانات داشت و همین آزمایش‌های علمی شناخت عمیقی به او در مورد آسیب شناسی داد. در سال ۱۸۴۹ دکتر رودولف کارل فیرخو وارد دانشگاه ووزبورگ شد تا به عنوان رئیس بخش آسیب شناسی دانشگاه مشغول به کار شود و در آنجا بود که او تمرکز خود را بر تحقیق و بررسی لخته‌های وریدی و تئوری سلولی خود قرارداد. در سال ۱۸۵۶ دکتر فیرخو به بیمارستان چاریتی در برلین بازگشت و در آنجا به مدت ۲۰ سال رئیس مرکز آسیب شناسی بیمارستان بود.

از رودولف به عنوان پدر علم آسیب شناسی یاد می‌شود. آسیب‌شناسی یا پاتولوژی شاخه‌ای از علم پزشکی است که در خصوص تاثیر بیماری‌ها و آسیب‌ها در سطح بافتی و سلولی بحث می‌شود و شامل مطالعه فرایند بیماری در یک اندام یا تمامی بدن برای شناخت ماهیت و علت‌های آن است. در شرایط عملی آسیب‌شناسان با بافت‌برداری از مناطق آسیب دیده یا بررسی بافت‌های ارسال شده توسط پزشکان به تشخیص عامل بیماری‌زا کمک می‌کنند. همچنین دکتر رودولف فیرخو یکی از بنیانگذاران پزشکی اجتماعی است. پزشکی اجتماعی تخصصی در پزشکی است که به درک تاثیر وضعیت‌های اجتماعی و اقتصادی بر سلامت، بیماری و عملکرد پزشکی و همچنین بهبود شرایطی که منجر به جامعه سالم می‌شوند، می‌پردازد. در حوزه زیست شناسی سلولی دکتر فیرخو دستاوردهای بزرگی را ارائه کرده است. او اولی کسی بود که توانست سلول‌های سرطان خون یا لوکمیا را شناسایی کند.

دکتر فیرخو در حوزه‌ی پزشکی خدمات بسیاری را به بشر ارائه کرد و در طول عمر پر ثمرش توانست دستاوردهای گرانبهایی را از خود به جای گذارد که زمینه ساز تحولات بزرگتی در عمل پزشکی در قرن بیستم میلادی شد. دکتر فیرخو در تاریخ ۵ سپتامبر سال ۱۹۰۲ و در ۸۰ سالگی به خاطر حمله قلبی دیده از جهان فروبست.